Tijdens de buurtlunch in buurtplein Galecop ontmoet ik Joep (72) en Simon (62). Vorige week vertelde Simon mij het bijzondere verhaal hoe hij in de coronatijd Joep geholpen heeft om zijn huis op te ruimen. Niet zomaar opruimen. Het ging om een zwaar vervuilde woning waar een moedeloze Joep niemand meer durfde toe te laten. Joep is enorm blij dat Simon hem geholpen heeft en vertelt aan iedereen die het horen wil zijn verhaal.
Een muis in huis
Sinds zijn moeder in 2009 overleed, blijft Joep alleen achter in het appartement aan het Thorbeckepark. Ruim 10 jaar later loopt hij moeizaam, te zwaar en onverzorgd regelmatig van en naar het winkelcentrum. Tijdens deze loopjes maakt hij vaak een praatje met Simon, die zoals altijd buiten bezig is met klusjes te klaren en het afval van andere mensen op te ruimen. Simon vraagt hem waarom hij zo moeilijk loopt. Zo vertelt Joep dat hij al een paar dagen een muis in huis heeft en sindsdien niet meer in zijn bed durft te slapen. Niet veel later staat Simon voor zijn woning om de muis te vangen. Joep, ten einde raad, laat Simon binnen en samen vangen ze de muis!
Simon weet van aanpakken
Eenmaal binnen ziet Simon dat er nog wel wat meer aan te pakken valt in het huis van Joep. Joep heeft al die jaren niet schoongemaakt of opgeruimd, en daarbij zeer ruim ingekocht. Alle aanbiedingen zijn in grote getalen aanwezig. Simon ziet dit met lede ogen aan en vooral hoe Joep hieronder lijdt. Als een strenge buurtvader bespreekt Simon dit met Joep en gaat vervolgens op z’n Rotterdams aan de slag. Met als resultaat: 8 oude eiken stoelen over de balustrade naar beneden, 40 vuilniszakken erachteraan. “Paste allemaal netjes in de vuilcontainers!” Alle aanbiedingen zitten keurig geordend in 40 kratten te wachten op een betere bestemming. Joep is inmiddels 30 kilo lichter, loopt in schone kleren en heeft een keurig geschoren hoofd (Simon had in Rotterdam nog een professionele kapperstondeuse).
Joep was blij dat Simon gewoon begon
Met pretoogjes verteld Joep over zijn (werkzame) leven dat begon met de diensttijd en eindigde met het leerlingenvervoer. Inwonend bij zijn moeder, heeft hij echter nooit zo goed voor zichzelf leren zorgen. Wat maakte dat hij nu hulp toestond? “Ik had geen keus,” zei Joep. Vorig jaar al dreigde diabetes en gezichtsverlies, hetgeen hem aanzette zijn voedingspatroon te veranderen. De muis zorgde ervoor dat Simon in huis kwam. Joep: “Ik was blij dat Simon gewoon begon.” En wat bezielde Simon om een week lang te buffelen in het huis van een vreemde? “Ach ja, ik heb een orde scheppende geest en hou ervan problemen op te lossen”, vertelt Simon. Als chartermanager van zeeschepen en booreilanden reisde hij de hele wereld af en heeft ie veel van het leven gezien. Hij geniet van zijn vroeg pensioen en zet zijn (mensen)kennis en vaardigheden nu graag in voor de buurt. “En Joep heeft humor!”
Tennisballen voor de wijk
O ja, Joep houdt erg van tennissen. In een van de kratjes met overbodige spullen zitten heel veel tennisballen en tennisrackets. Samen met de buurtsportcoach Esther gaat hij nu kijken of die een mooie nuttige bestemming in de wijk kunnen krijgen. En bij de eerstvolgende Koningsnacht, staan Joep en Simon klaar met de vele kratjes op de vrijmarkt “Alles weg voor 1 euro”.
Fransje van Beek (wijkcoördinator Galecop)
